Η Εθνική Εορτή της 16ης Ιουλίου (Κύριε Ελέησον).

Οι εθνικές γιορτές αφορούν μεγάλα ιστορικά γεγονότα όπως η απελευθέρωση, το τέλος ενός πολέμου, η ανεξαρτησία μιας χώρας κλπ. Για παράδειγμα για την Ελλάδα οι δυο πιο μεγάλες εθνικές γιορτές μας είναι η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου.

Στην πρώτη γιορτάζουμε την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους με την επανάσταση που έγινε το 1821 και στη δεύτερη γιορτάζουμε το ΌΧΙ που είπαμε στους Ιταλούς το 1940 για να μείνουμε ανεξάρτητοι και να μην κατακτηθούμε από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς.

Οι Ήρωες Χριστιανοί του 1821καθόρισαν με το αίμα και τους αγώνες τους το ποιοι δικαιούνται να ονομάζονται Έλληνες. Εν συνεχεία το ψήφισαν και στις 3 εθνοσυνελεύσεις που ακολούθησαν σε Επίδαυρο, Άστρος και Τροιζήνα. Η ονομασία Χριστιανός δεν σημαίνει απλά το θρήσκευμα, διότι παράλληλα προσδιορίζει και την εθνικότητα.

Για αυτό την σύγχρονη εποχή έπρεπε πάση θυσία να καταργήσουν επισήμως την εθνικότητα-θρήσκευμα και όχι μόνον το θρήσκευμα όπως νομίζουν λανθασμένα οι πάντες, από τις ταυτότητες. Από την στιγμή που αφαιρέθηκε οριστικά το θρήσκευμα από τις νέες ταυτότητες, ταυτόχρονα αφαιρέθηκε και η εθνικότητα των Ελλήνων.

Ποιους θεωρούσαν Έλληνες πολίτες οι πρώτες εθνοσυνελεύσεις ; Mε την κήρυξη του επαναστατικού αγώνα ήταν επιτακτική-εθνική ανάγκη, να καθοριστεί η ταυτότητα του επαναστατημένου γένους. Η απάντηση στο ζωτικής σημασίας ερώτημα, ποιοι είναι Έλληνες, δόθηκε μέσα από τις τρεις Εθνοσυνελεύσεις. Σύμφωνα με αυτές, τα κριτήρια για να έχει κάποιος την Ελληνική ιθαγένεια, θα έπρεπε να είναι κάτοικος της Ελλάδας, και να πιστεύει στον Χριστό.

Ο αποκλεισμός των υποστηρικτών του Διονυσιακού πολιτισμού, συνδεόταν με την μεγαλύτερη-εθνική ανάγκη, που ήταν η εξασφάλιση της ιστορικής συνέχειας του έθνους. Ταυτόχρονα ήταν απαραίτητο για λόγους εθνικής επιβιώσεως  να εφαρμοστεί το αξίωμα του Πατέρα της Ιστορίας, του Ηροδότου, με το όμαιμον, το ομόγλωσσον, και το ομόθρησκον. Για αυτό οι πρόγονοι μας ψήφισαν νόμους ότι όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος, πιστεύουσιν εις Χριστόν εισίν Ελληνες και απολαμβάνουσιν άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων.

Ομοίως Έλληνες εισί, και των δικαιωμάτων απολαμβάνουν, όσοι έξωθεν ελθόντες και την Ελληνικήν φωνήν πάτριον έχοντες, και εις Χριστόν πιστεύοντες. Ζητήσωσιν παρρησιαζόμενοι εις τοπικήν Ελληνικής Επαρχίας αρχήν, να εγκαταριθμηθώσι δι΄ αυτής εις τους πολίτας Έλληνας. Αυτά ψήφισαν οι ήρωες, του 1821 στις εθνοσυνελεύσεις. Δυστυχώς όπως αναφέρει πολύ σωστά ο Πρύτανη-Καθηγητής πολιτικών επιστημών Γεώργιος Κοντογιώργης, το νεοελληνικό κράτος δομήθηκε με την μορφή προτεκτοράτου με γνώμονα την Βαυρική διαφθορά. Επίσης τα τελευταία 14 χρόνια βρίσκεται υπό καθεστώς διπλής κατοχής.

Να περάσουμε να δούμε τι έχουν αναφέρει σχετικά με την κατοχή της Ελλάδας. Γιώργος Κοντογιώργης : Οι Έλληνες δεν ψηφίζουν με την αληθινή έννοια της ψήφου. Οι Έλληνες απλά καλούνται να νομιμοποιήσουν μεταξύ εκείνων των επιλογών που προτείνουν  οι μηχανισμοί του συστήματος. Αυτό το σύστημα παράγει σκουπίδια, δεν παράγει φιλοδοξία, άρα δεν παράγει προσωπικότητες, τις αποκλείει.

Οι πολιτικοί περιορίζουν αυτοβούλως τον ορίζοντά τους στη λογιστική των δανειστών. Είναι μοιραίο λοιπόν να μην αίρονται τα αίτια της κρίσης, να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο, ή τουλάχιστον να παραμένουμε σε κρίση. Οδηγηθήκαμε στα μνημόνια γιατί λεηλατήθηκε η χώρα και αποδομήθηκε το κράτος από την πολιτική τάξη. Το κράτος στην Ελλάδα δεν παράγει πολιτικές δημοσίου συμφέροντος, ούτε και λειτουργεί για την εξυπηρέτηση του πολίτη. Έχει μεταβληθεί σε ξένο σώμα προς την κοινωνία. Παρέδωσαν την χώρα στους ξένους και λειτουργούν ως εντολοδόχοι τους.

Προτίμησαν αυτό, αντί να εκθεμελιώσουν το σύστημα της καταστροφής που έστησαν. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα μνημόνια δεν άγγιξαν το πολιτικό σύστημα, την δημόσια διοίκηση, την δικαιοσύνη, ούτε καν τη νομοθεσία που οικοδομεί την διαπλοκή και την διαφθορά. Για αυτό το κράτος όχι μόνο δεν είναι παραγωγικό, αλλά δημιουργεί ανυπέρβλητα εμπόδια στις υγιείς δυνάμεις της χώρας. Το συμπέρασμα είναι ότι αυτό το κράτος στρέφεται εναντίον της κοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολιτικοί έχουν κάνει ιδεολογία την καλυμμένη εχθρότητα προς την κοινωνία. και περιφρονούν την πολιτισμική βάση της κοινωνίας. Η Ελλάδα είναι παγιδευμένη σε δύο καθεστώτα επάλληλης κατοχής: Το πρώτο είναι η εσωτερική κατοχή της κομματοκρατίας, που έχει μεταβάλει το κράτος σε δυνάστη.

Το δεύτερο είναι η εξωτερική κατοχή, στην οποία την υπέβαλαν οι εσωτερικοί της δυνάστες, όλοι αυτοί που αρνούνται πεισματικά να υπερβούν τον εαυτό τους και να ανατάξουν την χώρα. Έχουν παραδώσει την χώρα, λειτουργώντας σαν εντεταλμένοι λογιστές των δανειστών, γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει, το μόνο που έμαθαν στην πολιτική είναι να λειτουργούν ως νομείς της. Δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούν τη Βουλή ως καθαρτήριο των ανομιών τους και ως μέσον θέσμισης προνομίων. Η Ελλαδα υπό καθεστώς διπλής “κατοχής” – slpress.gr https://slpress.gr/idees/i-ellada-ypo-kathestos-diplis-quot-katochis-quot/

Στο ίδιο μήκος κύματος, και ο Γιώργος Κασιμάτης : ” “Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα. Είναι κατανοητό ότι κάποιοι έχουν αμφιβολίες, ότι κάποιοι ευελπιστούν και ελπίζουν, Είναι κατανοητό πως είναι φρικτή η αλήθεια που γνωρίζουμε, αν και μας την κρύβουν, και δεν θέλουμε να την πιστέψουμε, να την αποδεχθούμε. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στην θέση του κατ’ επίφασην πρωθυπουργού. Το πολιτικό σύστημα γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει, όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά σε τι έχει συναινέσει, ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά και την κατάληξη των όσων μέχρι σήμερα ζούμε. Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα και η χώρα παραδόθηκε άνευ όρων σε καρτέλ οικονομικών συμφερόντων, σε συμφέροντα τρίτων χωρών και αποτελεί ταυτόχρονα το μέγιστο “πείραμα” της νέας τάξης πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μιας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος.

Οι πραξικοπηματίες κυβερνούν ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα, από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μίας υπόγειας φυλακής και αντάλλαξαν την τιμωρία τους με την δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές. Αυτούς τους πραξικοπηματίες πρέπει να τους απομακρύνουμε εμείς, γιατί δεν θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς. Είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, όλοι γνωρίζουμε πως είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου. Ή αυτοί, ή εμείς. Δείτε την σχετική παραπομπή στο τέλος με τον Αντώνιο Αργυρό, για το άρθρο 120  παράγραφος 4 του Ελληνικού συντάγματος.

https://www.xanthitimes.gr/2019/12/20/g-kasimatis-eite-mas-aresei-eite-den-mas-aresei-sti-chora-echei-ginei-praxikopima-eite-to-pisteyoyme-eite-ochi-oloi-gnorizoyme-pos-einai-pleon-zitima-zois-kai-thanatoy-i-aytoi-i-emeis-20131115-225103/

Δυστυχώς με βάση τα προαναφερόμενα δεν εορτάζονται οι πραγματικές Εθνικές Εορτές του Ελληνισμού. Μια από αυτές είναι η 16η Ιουλίου του 997 .μ.Χ. Κατόπιν λανθασμένης διπλωματικής κινήσεως του Αγίου-αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά, με στόχο να προστατέψει την αυτοκρατορία από τους Βούλγαρους, άλλαξαν ριζικά τα γεωστρατηγικά δεδομένα στα Βόρεια σύνορα της

Οι Ρώσοι του Σβιατοσλάβου εισέβαλαν στα Βουλγαρικά εδάφη, στην συνέχεια αρνήθηκαν να αποχωρήσουν και έγιναν πολύ απειλητικοί προς την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τους Ρώσους είχε καλέσει σε βοήθεια ο Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος Β Φωκάς, καθώς δεν ήταν σε θέση να διεξάγει πολέμους σε δύο μεγάλα μέτωπα παράλληλα (Ανατολή-Άραβες και Βοράς-Βούλγαροι). Εντούτοις οι Ρώσοι αθέτησαν την συμφωνία με και έγιναν κατακτητές της Βουλγαρίας.

Ο Ελληνοαρμένιος Ι. Τσιμισκής νίκησε τους Ρώσους και τους απομάκρυνε από την Βαλανική χερσόνησο. Η Βουλγαρία επί αυτοκράτορος Ιωάννη Α Κουρκουά, έγινε Ελληνική-Ρωμαϊκή επαρχία και ήταν φόρου υποτελής. Εντούτοις με το που έγινε αυτοκράτορας ο Βασίλειος επέτυχαν οι Βούλγαροι μέσα σε ελάχιστες ημέρες να “επαναστατήσουν” και να γίνουν ένα πάρα πολύ ισχυρό βασίλειο. Οι Βούλγαροι επί Βασίλειου Β, είχαν κάνει κάτι πρωτόγνωρο καθώς είχαν κατακτήσει το 80% των κάστρων της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Είχαν κόψει την Ελληνική-Ρωμαϊκή επικράτεια στα δύο.

Η Θεσσαλονίκη ήταν εκείνους τους αιώνες η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το νέο Βουλγαρικό βασίλειο σε σχέση με το προηγούμενο κράτος είχε ως επίκεντρο την Μακεδονία-Θεσσαλία. Η περίεργη επανάσταση ενάντια στον Βασίλειο. Τις ημέρες κατά τις οποίες έγινε η επανάσταση βρέθηκαν σε θέση να “δραπετεύσουν”, από την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη, οι αδελφοί Κομητόπουλοι. Αυτό έγινε με την παρέμβαση της αλλοδαπής-πολιτικής αριστοκρατίας, της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας.

ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Διαχρονικά ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επέτυχε οποιοδήποτε έθνος, το οποίο υπήρξε προηγουμένως σκλαβωμένο σε άλλο κράτος, να γίνει ένα πολύ ισχυρό βασίλειο μέσα σε ελάχιστους μήνες. Αυτό είναι τελείως αφύσικο πράγμα από κάθε άποψη. Ακόμη και εμείς οι Έλληνες, με τόσο υψηλό πολιτισμό κάναμε 400 συναπτά έτη, για να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους και αντίστοιχα άλλα τόσα από τον Ρωμαϊκό ζυγό.

Οι Βούλγαροι δεν είχαν τον πολιτισμό, την διοίκηση, την οργάνωση, και την ισχύ, για ένα τέτοιο επίτευγμα. Όμως το επέτυχαν με την υποστήριξη των νεοταξιτών-παγανιστών εκείνης της εποχής. Αν και οι συνθήκες σκλαβιάς των Βουλγάρων ήταν τελείως διαφορετικές από τις συνθήκες τις οποίες ήταν σκλαβωμένο το Ελληνικό έθνος, στους Ρωμαίους και στους Τούρκους όμως και πάλι δεν υπάρχει καμία λογική-τεκμηριωμένη επιστημονική εξήγηση.

Οι Έλληνες ως κατακτητές απέναντι στους Βούλγαρους υπήρξαν πάρα πολύ ευγενικοί. Οι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο, τον οποίο ουδέποτε δημιούργησε είτε θα δημιουργήσει οποιοδήποτε άλλο έθνος, και εν τούτοις χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να είναι σε θέση να επαναστατήσουν, ενάντια στους Οθωμανούς. Φυσικά δεν ήταν μόνον ο Ελληνικός πολιτισμός αλλά και ο Χριστιανισμός ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην Ελληνική επανάσταση του 1821.

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο από καταβολής κόσμου, ένας λαός ο οποίος είναι σκλαβωμένος, να επιτύχει μέσα σε μερικούς μήνες να επαναστατήσει και να γίνει ένα πανίσχυρο βασίλειο, παίρνοντας πίσω όχι μόνον τα δικά του εδάφη, αλλά και κατακτώντας ένα μεγάλο μέρος των εδαφών του έθνους στο οποίο προηγουμένως ήταν σκλαβωμένος.

Είναι φανερό ότι πίσω από την “επανάσταση” ήταν η πολιτική αριστοκρατία της Πόλης και άλλοι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εκείνης της εποχής. Στο “επίτευγμα” των Βουλγάρων, συνέβαλε και ο Ελληνικός εμφύλιος, τον οποίο δημιούργησε, η πολιτική αριστοκρατία, με την εσκεμμένη και εντελώς άδικη αφαίρεση, των αξιωμάτων του Ελληνοαρμένιου στρατηγού Βάρδα Σκληρού.

Με το τέλος των εμφυλίων πολέμων, ο Βασίλειος ξεκίνησε απερίσπαστος ενάντια στους κατακτητές  Βούλγαρους. Οι συνεχόμενες επιθέσεις του Βασίλειου Β, στα Βουλγαρικά εδάφη είχαν μειώσει την ισχύ του Σαμουήλ, που αγωνιζόταν να σταθεροποιήσει την εξουσία του, στο κεντρικό τμήμα της Βουλγαρίας.

Η στρατηγική του αυτοκράτορα στον Βουλγαρικό πόλεμο, υπήρξε πολύ ευφυής. Έκανε εκστρατείες από το κέντρο προς την περιφέρεια. Τα κατακτημένα εδάφη, τα προστάτευε με μια σειρά από κάστρα, σε καίρια σημεία. Πρώτη σημαντική στρατιωτική βάση, έγινε η Φιλιππούπολη. Αμέσως μετά κατέλαβε, τα φρούρια γύρω από την Σαρδική. Με αυτήν την υπέροχη στρατηγική επέτυχε να ελέγξει την Βορειοανατολική διαδρομή, από την πεδιάδα του Ισκέρ μέχρι τον Δούναβη, και από το Περνίκ, στο Ραντομίρ, και μέχρι τα Σκόπια. Με μια νέα σειρά οχυρών στην περιοχή του Δούναβη, εμπόδισε τις προσπάθειες των Κουμάνων (Βουλγάρων), να ενισχυθούν από τους ομοεθνείς τους Ούγγρους και Πετσενέγους-Πατζινάκες.

Παράλληλα με την προέλαση του προς τα Σκόπια και την μάχη του Αξιού, εμπόδισε τους Βούλγαρους, από μια νέα καταστροφική κάθοδο, και τους υποχρέωσε να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους, στην πρωτεύουσα τους την Αχρίδα.

Οι Βούλγαροι-Κουμάνοι επί Βασίλειου Β, ήταν ένα Τουρκικό παρακλάδι με αρχηγό τον τσάρο Σαμουήλ. Κατέστρεφαν από την εποχή των Ισαύρων την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Στις τρεις πιο καθοριστικές μάχες και στην πιο καθοριστική καταδρομική αποστολή κατά την διάρκεια του πολέμου, οι Έλληνες βρήκαν τον τρόπο να παρακάμψουν τα φυσικά εμπόδια, πέρασαν στην απέναντι πλευρά, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Βούλγαρους.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ηττήθηκαν στους ποταμούς Σπερχειό, Αξιό και στο Κλειδί (Όρος Μπέλλες). Επίσης ο Ιβάτζης θεωρούσε ότι το παλάτι της Πρόνιστας, φυσικά προστατευμένο πανταχόθεν και με μια και μόνον δίοδο, ότι θα ήταν απόρθητο και ασφαλές. Οι Κουμάνοι επαναπαύτηκαν στα ανυπέρβλητα φυσικά εμπόδια των ποταμών και του όρους Μπέλλες. Η αδιαμφισβήτητη πολιτιστική ανωτερότητα έκανε τους προγόνους μας πολύ γενναίους και ικανούς για οτιδήποτε όλοι οι υπόλοιποι λαοί, το νόμιζαν ως ακατόρθωτο.

Οι πρόγονοι μας έκαναν το αδύνατο να είναι εφικτό, αμέτρητες φορές εκείνους τους αιώνες, με βάσεις την Ορθοδοξία, την αρχαία Ελληνική γραμματεία και την ηθική ζωή. Αυτό ήταν ένα πράγμα το οποίο μόνον οι ιεροί Έλληνες εκείνων των εποχών ήταν ικανοί να το επιτύχουν. Είχαν υψηλές ηθικές αρχές, αρχαία Ελληνική παιδεία, πίστευαν στον Χριστό, ενώ φυσικά πέρα από την δύναμη του μυαλού και της ψυχής, είχαν και άριστη εκπαίδευση. Οι ανώτεροι ηθικά-πνευματικά και πολιτιστικά Έλληνες κυριάρχησαν, μεγαλούργησαν και επιβίωσαν στους αμυντικούς πολέμους μέσα  από τον παιδεία και την Ορθοδοξία.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ 997 Μ.Χ.

Το 996 μ.Χ. οι Βούλγαροι-Κουμάνοι υπό τον Σαμουήλ, εκμεταλλευόμενοι την προσωρινή απουσία του αυτοκράτορα Βασιλείου του Β, ο οποίος πολεμούσε στο ανατολικό μέτωπο, με τους Άραβες-Αγαρηνούς, πολιόρκησαν την Θεσσαλονίκη. Εν τούτοις οι Βούλγαροι απέτυχαν να καταλάβουν την οχυρωμένη πόλη, για αυτό κινήθηκαν νότια, λεηλατώντας, την Λάρισα, την οποία ισοπέδωσαν, αιχμαλώτισαν τους κατοίκους, και πήραν μαζί τους μέχρι και τα οστά του πολιούχου Αγίου Αχιλλείου. Σε αυτήν την εκστρατεία οι Βούλγαροι έφτασαν μέχρι την Πελοπόννησο σκορπώντας τον όλεθρο.

Η μάχη του Σπερχειού είναι η μόνη σημαντική μάχη, που πραγματοποιήθηκε στο σημερινό ελληνικό έδαφος κατά τη διάρκεια των 330 χρόνων, που διήρκεσε η σύγκρουση των Βυζαντινών με τους Βούλγαρους. Μία από τις σημαντικές πτυχές της σύγκρουσης των δύο κρατών ξεδιπλώνεται στη μάχη του Σπερχειού ποταμού το 997 π.Χ.

Στα χρόνια του Σαμουήλ (976-1014) οι Βούλγαροι μετατόπισαν το κέντρο βάρους του κράτους τους δυτικότερα, εξαιτίας των Ρωσικών επιθέσεων, ιδρύοντας ένα νέο κράτος με κέντρο την περιοχή της Πρέσπας και της Οχρίδας. Ο Σαμουήλ ξεκινώντας έναν 40ετή πόλεμο ενάντια στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, που τον οδήγησε σε συντριπτικές ήττες στο Κλειδί, στον Σπερχειό, στον Αξιό, με τελική κατάληξη την οριστική συντριβή του ιδίου και την κατάλυση του Βουλγαρικού βασιλείου, από τον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βουλγαροκτόνο. Ο Σκυλίτζης αναφέρει ότι το έτος 986 ο Σαμουήλ κυρίεψε την Λάρισα.

Από το 986 η Λάρισα πολιορκούνταν για τέσσερα έτη και, εξαιτίας των ενεργειών του στρατηγού Κατακαλών Κεκαυμένου, άντεχε χωρίς να λιμοκτονεί. Όταν όμως ο έμπειρος στρατηγός  αντικαταστάθηκε από άλλο στρατιωτικό διοικητή, ο διάδοχός του δεν έδειξε αντίστοιχες ικανότητες. Οι κάτοικοι δεν μπόρεσαν να θερίσουν τους καρπούς της γης, με αποτέλεσμα να εξαντληθούν τα αποθέματα τροφών.  Εξαναγκάστηκαν να φάνε σκύλους, άλογα και άλλα ζώα. Όλοι οι άνδρες υποχρεώθηκαν να καταταγούν στον Βουλγαρικό στρατό. Επίσης ο Σαμουήλ άρπαξε το ιερό λείψανο του Αγίου Αχιλλίου, το οποίο μετέφερε στην Μικρή Πρέσπα, στο ομώνυμο νησάκι του Αγίου Αχιλλίου.

Εκεί ανήγειρε ναό προς τιμήν του αγίου, επικαλούμενος την θεϊκή ευλογία στα μεγαλόπνοα σχέδια του. Το Ρωμαϊκό κράτος δυσκολευόταν να προστατεύσει τις απομακρυσμένες περιοχές της επικράτειας του. Οι Βούλγαροι ξεχύθηκαν στην Ελλάδα καταστρέφοντας και λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Κατά την επιστροφή τους οι Βούλγαροι κινούνταν προς Βορρά, με πλούσια λάφυρα και έχοντας μαζί τους χιλιάδες Ελληνίδες γυναίκες και παιδιά που είχαν αιχμαλωτίσει.

Το 997μ.Χ. συναντήθηκαν με τις Ρωμαϊκές δυνάμεις στην πεδιάδα του Σπερχειού, δίπλα από το σημείο που περνά η σύγχρονη γέφυρα, που ενώνει την Λαμία με την Υπάτη. Ο Σαμουήλ στρατοπέδευσε στην Νότια πλευρά του Σπερχειού από την πλευρά της Υπάτης, ενώ ο στρατηγός του Βασίλειου Β’ του Βουλγαροκτόνου, Νικηφόρος Ουρανός στρατοπέδευσε στην Βόρεια όχθη του ποταμού. Ο στρατηγός Νικηφόρος Ουρανός τους ακολουθούσε προσεκτικά, πλήττοντας την οπισθοφυλακή των Κουμάνων. Η στρατηγική τακτική του Νικηφόρου Ουρανού, εφαρμόστηκε μέχρι τις Θερμοπύλες. Οι Βούλγαροι είχαν στρατοπεδεύσει στην μία κοίτη του ποταμού Σπερχειού και στην απέναντι πλευρά οι Έλληνες-Ρωμαίοι.

Οι Βούλγαροι θεωρούσαν δεδομένο ότι τα πολύ φουσκωμένα νερά του Σπερχειού, τους εξασφαλίζουν προστασία και ασφάλεια από τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά στρατεύματα. Λόγω των έντονων βροχοπτώσεων ο ποταμός ήταν αδιάβατος και οι Βούλγαροι τοποθέτησαν μικρές φρουρές κατά μήκος της ελεγχόμενης από εκείνους όχθης. Αδυνατώντας να δώσουν μάχη, τα δύο στρατεύματα έμειναν σε αναμονή μερικές ημέρες, δίνοντας μια αίσθηση ασφάλειας στους Βούλγαρους, οι οποίοι θεωρούσαν πως οι Έλληνες, δεν ήταν σε θέση, να περάσουν τον ποταμό. Ωστόσο το ελαφρύ ιππικό του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού, ανακάλυψε ένα σημείο από όπου ήταν εφικτό να περάσει το στράτευμα.

Αμέσως ο στρατηγός Ουρανός έσπευσε στο σημείο και όταν βεβαιώθηκε για την επιτυχία του εγχειρήματος, διέταξε να ετοιμαστεί το στράτευμα να περάσει τον ποταμό το βράδυ. Οι Έλληνες στρατιώτες με απόλυτη τάξη, με συμπαγείς γραμμές, και αθόρυβα πέρασαν τον ποταμό νύχτα και πλησίασαν το Βουλγαρικό στρατόπεδο.

Εν τούτοις δεν επιτέθηκαν αμέσως από φόβο μήπως σκοτώσουν μέσα στο σκοτάδι και την αντάρα της μάχης, και μερικούς από τους Έλληνες αιχμαλώτους. Μόλις άρχισε να ξημερώνει οι Έλληνες-Ρωμαίοι Χριστιανοί, επιτέθηκαν με την ιαχή “Κύριε Ελέησον”. Οι έκπληκτοι-έντρομοι Βούλγαροι, δεν κατάφεραν να αντισταθούν. Όσοι μπόρεσαν τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας τα λάφυρα και τους Έλληνες αιχμαλώτους. Οι υπόλοιποι Κουμάνοι, που προσπάθησαν να προβάλουν αντίσταση, σκοτώθηκαν και 12.000 αιχμαλωτίστηκαν.

Το σημαντικότερο όμως ήταν η απελευθέρωση των Ελληνίδων γυναικών, οι οποίες με δάκρυα στα μάτια ευχαριστούσαν και αγκάλιαζαν τους Έλληνες στρατιώτες που τους έσωσαν. Οι Ελληνίδες γλύτωσαν από τις μολύνσεις-ανδρικές επιβαρύνσεις και τις παρά φύσιν ερωτικές πράξεις, οι οποίες αποτελούν το βασικότερο λατρευτικό του Εωσφόρου. Ο Σαμουήλ και ο γιος του Ραντομίρ σώθηκαν την τελευταία στιγμή. Τι στιγμές Χριστέ μου, τις σκέφτομαι και δακρύζω.

Αυτά είναι τα Μυρίπνοα άνθη του Ελληνισμού. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της βουλγαρικής καταστροφής, αρκεί να αναφέρουμε ότι είκοσι χρόνια μετά, όταν ο Βασίλειος Β’ κατέβαινε στην Αθήνα για να προσκυνήσει το ναό της Θεοτόκου στον Παρθενώνα, πέρασε από το πεδίο της μάχης του Σπερχειού και το βρήκε γεμάτο λευκασμένα οστά των εχθρών του. Το τελικό χτύπημα στην ηγεμονία του Σαμουήλ δόθηκε στη μάχη στο Κλειδί το 1014, όταν ο στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας τον κατανίκησε διαλύοντας το στρατό και το κράτος του.

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.

Στην σημερινή εργασία μου θα δούμε τι σημαίνει το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με που χρησιμοποιούσαν  οι Έλληνες του Imperium Romanum και γενικότερα περί προσευχής

Ενδεικτικός είναι ο διάλογος, μεταξύ Σωκράτη και Αλκιβιάδη, σχετικά με την προσευχή. Μέσα από αυτό τον διάλογο, βλέπουμε για πολλοστή φορά, γιατί οι τρεις Ιεράρχες, ενσωμάτωσαν τις διδασκαλίες, του Αριστοκλή, στην Ορθόδοξη πίστη.

Ο Σωκράτης συναντά τον Αλκιβιάδη και του απευθύνει μια σειρά από ερωτήσεις. Αρχικά τον ρώτησε που πηγαίνει. Ο Αλκιβιάδης απάντησε ότι πηγαίνει να προσευχηθεί. Τότε ο Σωκράτης του είπε, ότι πολύ οι οποίοι πηγαίνουν να προσευχηθούν στους “θεούς”, χωρίς να το γνωρίζουν εξαιτίας της άγνοιας και της αμάθειας τους, νομίζουν ότι προσεύχονται και ζητάνε καλά πράγματα για τους ίδιους, και για όλους τους δικούς τους. Όμως στην πραγματικότητα, χωρίς καθόλου να το καταλαβαίνουν ζητούν εκείνοι οι ίδιοι την καταστροφή, τον αφανισμό τους, καθώς και όλων των δικών τους ανθρώπων.

Όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας της αμάθειας και της πνευματικής-ηθικής εξαθλιώσεως. Το ίδιο ακριβώς γίνεται στην σημερινή εποχή όπου οι παρηκμασμένοι και αμαθείς ραγιάδες προσεύχονται στον Χριστό να τους δώσει χρήματα, αξιώματα, ακριβά σπίτια-αυτοκίνητα και ωραίες γυναίκες για να κάνουν πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες. Φυσικά όπως όλοι γνωρίζουν, τέτοιου είδους προσευχές δεν τις κάνει ποτέ αποδεκτές ο Ιησούς Χριστός, παρά μόνον ο εωσφόρος, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες, για τους ίδιους, την κοινωνία και το έθνος.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο γέροντας Σάββας Αχιλλέως εξηγεί πως θα επιβιώσουμε από τον υβριδικό πόλεμο (εμπρησμοί-πλημμύρες, εγκληματικότητα, ασθένειες, οικονομικά μέτρα και πολλά άλλα δεινά).

Στο έργο Αλικιβιάδης μεταξύ άλλων ο Αριστοκλής κάνει αναφορά και για την μεγάλη έλλειψη ικανοτήτων όλων όσων επιζητούν αξιώματα, τα οποία δεν τα αξίζουν. Φυσικά δεν ξεχνά να κάνει αναφορά, και στην αιώνια Ελληνική μάστιγα τους Φοίνικες-Σημίτες, εωσφοριστές του δωδεκαθέου, οι οποίοι όλους τους Έλληνες, που  πολεμούσαν για την πατρίδα, τους έστελναν στην εξορία στις φυλακές, και στον θάνατο μέσω της θανατικής ποινής για το “αδίκημα” της προδοσίας (Μηδισμός). Στο σημείο αυτό να περάσουμε να δούμε τι αναφέρει η Ορθοδοξία σχετικά με το Κύριε ελέησον :

“Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αγίων Αποστόλων δόθηκε στους Ορθοδόξους Χριστιανούς, και ορίστηκε να το λένε συνεχώς. Για αυτό πρέπει να γνωρίζουμε, πως ο Υιός και Λόγος του Θεού, αφότου σαρκώθηκε, έγινε άνθρωπος, υπέμεινε τόσα πάθη και σταυρώθηκε χύνοντας το πανάγιο αίμα του. Απέσπασε τους ανθρώπους, από τα χέρια του Εωσφόρου, από τότε έγινε Κύριος και εξουσιαστής της ανθρώπινης φύσεως.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ ΑΓΓΕΛΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ Φ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ THE TIMES OF VOULGAROKTONOS